به نقل از «جماران»

درباره شروع جنگ و تهمتی بزرگ به امام خمینی

تاریخ انتشار: ۲ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۴۳۸۴۲

پایگاه خبری جماران، بعد از دروغ بزرگی که از مرحوم آقای دعایی نقل کردند که امام دخالت در شروع جنگ داشته! و ایشان در زمان حیاتش به جدّ آن را تکذیب نمود این تهمت را بوسیله ابزار دیگری طرح نمودند و آن یک فایل تصویری از امام خمینی است که در این سالها مقارن با هفته دفاع در فضای مجازی در دسترس قرار میگیرد و بصورت زیر نویس تاریخ جعلی فروردین ۱۳۵۹ را دارد و اینطور القاء میکند که شش ماه قبل از تجاوز عراق به ایران، امام راحل سخنانی طرح نموده اند که باعث تحریک رژیم بعث عراق برای حمله به ایران شده است!!

نکاتی در مورد امام و ایران و عراق در موضوع شروع جنگ تقدیم میدارم؛

اول ؛ آنچه در این مورد در فایل تصویری آمده به دروغ تاریخ فروردین را بصورت زیر نویس دارد ! در حالیکه تاریخ آن سخنرانی در ۲۴ مهر ۵۹ است که یک ماه بعد از شروع جنگ است ، و در ۲۳ تیر ۶۱ مشابه آن تعبیرات بار دیگر از امام ثبت و ضبط شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دوم ؛ متن فرمایشات امام در ۲۸ فروردین ۱۳۵۹

قبل شروع جنگ که تصریح به احتمال هجوم صدام را دارد ، چنین است : « این لشکری که الآن

سرنیزه را کشیده اند و توپ و تانکها را کشیده

اند و با مردم مخالفت می کنند، یا آمده اند

با ایران که یک مملکت اسلامی است دارند

جنگ می خواهند بکنند، یا هجوم می خواهند

بکنند، این جنگ با اسلام است.... نمی دانند که

اگر اینها بخواهند تعدی به ایران بکنند، ایران

خردشان می کند و تا بغداد می رود. »(صحیفه

امام ، ج۱۲، ص۲۴۶)

این فرمایشات امام قبل از آغاز جنگ ، بر اساس گزارشات و ذکاوت ایشان در مورد مسئله عراق و اینکه تجاوزاتی در سر دارد است.

سوم ؛ صدام حرکات خود را ماها قبل شروع رسمی جنگ آغاز نمود تا هم حقارت امضای قرارداد الجزایر را جبران کند و هم درس عبرتی به انقلابیون عراق و یا کشورهای دیگر عربی دهد و پایه های دیکتاتوری حزب بعث را در عراق و نفوذ در دیگر کشور را نهادینه کند.

چهارم‌ ؛ اگر مجامع بین المللی ذره ای میتوانستند ایران را با استناد به کوچکترین حرف امام خمینی به عنوان آغازگر معرفی کنند، تردید نکنید که رژیم صدام که تا بن دندان از او حمایت کردند را متجاوز معرفی نمیکردند.

پنجم ؛ نباید شرائط جهان اسلام را در آن روز نادیده گرفت ، کشورهای اسلامی مانند پاکستان ، لیبی ، لبنان و .. با دیدن پیروزی انقلاب ایران و شکست ژاندارم با بُن دندان مسلحِ منطقه روح امید پیدا کردند و نگاه های آنان به زبان معجزه آسای بزرگ مرد آزادی و شجاعت و ایثار از گوشه جماران داشتند و امام بزرگوار که داعیه حمایت از مظلومان و مستضعفان را داشت مطالب کلی در مبارزه با ظلم و پیروزی مستضعفان و مظلومان را ایراد مینمودند.

 ششم ؛ در این بحث نمیتوان از تشویق های مکرر و تبلیغاتی و عملیاتی بیگانگان نسبت به تجاوزگری رژیم بعث صدام غفلت ورزید.

در این موضوع جنگ عراق با ایران نگاه اجمالی به شرائط دو کشور میتواند راه گشا باشد؛

اولا ؛ رئیس جمهور وقت عراق «حسن البکر» که حضور او با توجه به پختگی سیاسیش مانع از اهداف توسعه طلبان رقبای او در حزب بعث بود. اما با یک کودتای درون حزبی وادار به استعفا شد و صدام با در دست گرفتن قدرت بدنبال اهداف خود دست به اقدامات مهمی زد تا بتواند در داخل و خارج از خود یک ابهت چشم گیری عرضه کند، مثلا در فروردین ۱۳۵۹ شهید آیت ا... محمدباقر صدر و خواهر بزرگوارش شهیده بنت الهدی را اعدام کرد.

ثانیا ؛ درمورد ایران نیت های پلید صدام قابل انکار نیست ، صدام بدنبال یک فرصت تاریخی برای تحقیر و تضعیف همیشگیِ ایران بود و با وجود حکومت نوپای جمهوری اسلامی این فرصت نخواست از دست دهد.

کافی است این جمله سفیر وقت عراق در سازمان ملل که در سال ۱۳۵۸ بزبان آورده  را ملاحظه کنید که میگوید: "صدام به من گفت از این فرصت ها در هر صد سال، یک بار بدست می آید که ما سرهای ایرانی ها را بشکنیم و هر وجبی از خاکی را که اشغال کرده اند و شط العرب را بازپس گیریم. مبادا صحبتی که نشان از راه حل مسالمت آمیز و حل کردن اختلافات با ایران از زبان تو شنیده شود!"

این جاست که انسان از آن روحیه برتربینی و دیکتاتوری منحصری صدام نمیتواند عبور کند و به عوامل دیگر در شروع جنگ را باور داشته باشد.

ثالثا ؛ وضع آن روز ایران میتوانست هر تجاوزگری را به طمع انداخته و باعث زحمت ما شود. انحلال مراکز قدرت امنیتی شاه مانند ساواک و فروپاشی نظام سابق و تزلزل در بدنه ارتش مانند تمرد سربازان از فرماندهان و فرار آنان از پادگان ها ، وجود احزاب غیر همسو در ادامه و مدیریت انقلاب و نظام و ..  فرصت را بسیار شیرین و به موقعی برای ضربه به کیان کشور از سوی دشمن خارجی بحساب می آید.

با فراهم آمدنِ این فرصت ها و مقدمات صدام دست به جنایت بزرگ جنگ و خونریزی زد .

آنان که گرفتار شبهه ای در موضوع آغاز جنگ میشوند اگر توجه به همه جوانب این رخداد نمایند؛ قطعا در اعتقاد به تجاوزگری صدام در حدوث و بقاء دارای تشویش ذهنی نخواهند شد .

 

منبع: جماران

کلیدواژه: امام خمینی امام راحل ایران و عراق جمهوری اسلامی انتخابات مجلس لیگ برتر بازی های آسیایی هانگژو امام خمینی هادی سروش شروع جنگ تحمیلی انتخابات مجلس لیگ برتر بازی های آسیایی هانگژو شروع جنگ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۴۳۸۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جنگ کریدورها در خاورمیانه

تین نیوز علی یوسف| اقتصاددان و تحلیلگر امور مالی عمومی :  

رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، مسیری به طول ۱۲۰۰کیلومتر را که خلیج فارس را از طریق جاده، راه آهن و بنادر به ترکیه وصل می کند، به عنوان «جاده ابریشم جدید» توصیف می کند. «پروژه جاده توسعه» عراق در نهایت تلاش می کند کانال سوئز را در زمینه حمل ونقل از آسیا به اروپا به چالش بکشد. با اختلالات اخیر در عبور کالا از دریای سرخ، سیاستمداران هر دو کشور امیدوارند که کریدور اقتصادی عراق-ترکیه به جایگزین مناسبی برای آن تبدیل شود. به این منظور، بغداد و آنکارا باید ابتدا بر اختلافات سیاسی، مناقشات مربوط به حقوق آب و مسائل امنیتی که می تواند تهدیدی بر پروژه پیشنهادی «جاده توسعه» باشد غلبه کنند؛ پروژه ای که می تواند ده ها میلیارد دلار در سال ارزش داشته باشد. «پروژه جاده توسعه» پس از تکمیل، زمان سفر بین آسیا و اروپا را کوتاه می کند.

در اواخر ماه مارس، نخست وزیر محمد السودانی با رئیس جمهور اردوغان در آنکارا دیدار کرد. این دیدار چند ساعت به طول انجامید و در نهایت اردوغان اعلام کرد که کار «پروژه جاده توسعه» آغاز خواهد شد. با وجود اینکه ترکیه نقش اصلی را در اجرای این پروژه دارد، اما دولت عراق به دنبال مشارکت سایر بازیگران منطقه ای در این پروژه بوده است؛ در درجه اول برای جذب سرمایه گذاری و بودجه، سپس برای ایجاد منافع مشترک اقتصادی و تقویت روابط به عنوان حائلی در برابر درگیری های احتمالی.

این پروژه دارای پتانسیل اقتصادی عظیمی برای عراق در زمینه ایجاد اشتغال، توسعه زیرساخت های حمل ونقل و تامین مواد وارداتی از خارج است. البته ذکری از بازده مالی مستقیم از طریق کارمزد و مالیات به میان نمی آوریم. به گفته احمد الراوی، اقتصاددان، «جاده توسعه در صورت جدیت در اجرا، نمایانگر چشم اندازی بلندپروازانه است و در توسعه زیرساخت های کشور در حوزه حمل ونقل و ایجاد فرصت های شغلی عالی با ایجاد بیش از ۲۵۰ هزار شغل (با تکمیل پروژه) نقش عملی خواهد داشت.» بخشی از «پروژه جاده توسعه» ایجاد یک «کانال خشک» در جنوب عراق است که بندر بزرگ «فاو» را از طریق تونل های غوطه ور به بندر «ام قصر» متصل می کند. این مسیر در مقایسه با حمل ونقل از طریق کانال سوئز، دوهفته در زمان صرفه جویی می کند.

اجرای پروژه ای با چنین مقیاس، به ویژه در عراق، با چالش هایی مواجه است. از آنجا که «جاده توسعه» به تکمیل بندر بزرگ فاو وابسته است، اولین مانع کمبود بودجه بوده است. تاکنون تنها پنج اسکله از ۹۹اسکله ای که پیش بینی شده، ساخته شده است. اگر بودجه در این سطح ضعیف ادامه یابد، تکمیل بندر بزرگ فاو بیش از ۲۰سال طول خواهد کشید. در مورد چالش های منطقه ای، بندر «مبارک» در کویت که در حال ساخت است، قصد دارد ترافیک کشتیرانی را به سمت کویت هدایت کند. کویت با پیش بینی اینکه بندر مبارک قبل از بندر بزرگ فاو به بهره برداری می رسد، تلاش کرده است دولت عراق را متقاعد کند که بندر مبارک را از طریق راه آهن به «جاده توسعه» متصل کند. این کار می تواند بندر بزرگ فاو را به شدت تضعیف کند؛ زیرا کویت کنترل بیشتری بر خطوط کشتیرانی خواهد داشت و مزیت های اقتصادی عراق در «جاده توسعه» را کاهش خواهد داد.

 پس از این، هند درگیر برنامه ریزی یک کریدور اقتصادی جدید با عربستان سعودی و امارات است که در آن کالاها به صورت زمینی از طریق اسرائیل به سمت دریای مدیترانه و با دور زدن دریای سرخ منتقل می شوند. این پروژه نیز «پروژه جاده توسعه» را به چالش می کشد. به همین دلیل عراق باید اجرای بندر بزرگ فاو را سرعت بخشد. ایالات متحده مایل است اسرائیل را در اقتصاد کشورهای خلیج فارس ادغام کند و به همین دلیل است که هر کریدور اقتصادی که این کار را انجام دهد، از حمایت آمریکا برخوردار خواهد شد (و در این مورد، به بهای عراق و ترکیه).

 

عراق باید راه هایی بیابد تا مسیر تجاری خود را جذاب تر از دیگر مسیرها کند. این امر می تواند با آسان تر کردن تجارت در عراق و باز کردن مناطق آزاد تجاری و یکپارچه و ارزان تر و سریع تر کردن انتقال کالا به اروپا از آسیا از طریق عراق انجام شود. عراق جمعیت رو به رشدی دارد که آن را به بازاری باارزش تبدیل می کند. چند بخش توسعه نیافته اند، به همین دلیل است که دولت باید با باز کردن منابع مالی از طریق کاهش تشریفات اداری، رشد بخش خصوصی را تشویق کند. به این ترتیب، مشاغل عراقی نیز می توانند از بازار بزرگ تری به دلیل «جاده توسعه» بهره مند شوند.

عراق باید به تدریج از تکیه بر صادرات نفت برای اقتصاد خود دور شود که «جاده توسعه» یکی از چندین پروژه موردنیاز برای انجام این کار است و مولفه حیاتی آن بندر بزرگ فاو است. به همین دلیل دولت عراق نباید اجازه دهد که پیشبرد یا رقابت کویت یا هند آن را تضعیف کند. علاوه بر سرعت بخشیدن به کار در «جاده توسعه»، یک چیز واضح است و آن اینکه اتکا به تولید نفت برای آینده بلندمدت قطعا انتخاب اشتباهی است. چنین است که کشورهای دیگر در حال دور شدن از آن بوده و خوشبختانه عراق هم به آنها پیوسته است. انتظار می رود این کریدور جریان های تجاری بین اروپا و آسیا را افزایش دهد و جایگزینی مقرون به صرفه تر برای مسیرهای دریایی سنتی از طریق کانال سوئز باشد.

پیامدهای «پروژه جاده توسعه» را از دو منظر می توان بررسی کرد:

1. پیامدهای اقتصادی برای خاورمیانه

هدف این پروژه که پیش بینی می شود حدود 17میلیارد دلار هزینه داشته باشد و تا سال 2050 به صورت مرحله ای تکمیل شود، کاهش وابستگی منطقه به نفت از طریق تنوع بخشیدن به اقتصادها در لجستیک و تجارت است. زیرساخت ها شامل توسعه بندر بزرگ فاو در بصره است که از نظر ظرفیت و قابلیت از «جبل علی» در دبی فراتر خواهد رفت و عراق را به مرکز لجستیک جدید در خاورمیانه تبدیل خواهد کرد. این مسیر برای افزایش تجارت بین المللی و یکپارچگی اقتصادی، تثبیت عراق و شرکایش به عنوان بازیگران اصلی در لجستیک تجارت جهانی طراحی شده است. با کاهش زمان حمل ونقل بین آسیا و اروپا، این پروژه می تواند به عنوان «جاده ابریشم جدید» عمل کند و جایگاه ژئواکونومیک کل منطقه را تغییر دهد.

2. توسعه شهری و صنعتی

فراتر از لجستیک، این پروژه قصد دارد توسعه شهری را با شهرهای جدید و قطب های صنعتی در امتداد کریدور ایجاد کند. این پیشرفت ها برای تقویت اقتصاد محلی، ایجاد شغل و تقویت/بهبود پیشرفت های فناوری و تثبیت بیشتر چشم انداز اقتصادی منطقه در نظر گرفته شده است. این پروژه با وجود داشتن مزایای زیاد، با چالش های مهمی مانند هزینه های مالی هنگفت و پیچیدگی هماهنگی بین ذی نفعان مختلف بین المللی مواجه است. موفقیت این پروژه به ادامه همکاری و سرمایه گذاری قدرت های منطقه ای و بازیگران بالقوه جهانی مانند چین بستگی دارد که انتظار می رود نقش مهمی در تامین مالی ایفا کنند.

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید